တော်ဝင်ပန်းမို့နမ်းလိုက်ချင်သည်

ကာလရထားက ဘယ်ခါမှမရပ်နားတာကြောင့် ရက်မှ လ လမှနှစ် အလီလီပြောင်းခဲ့ပြီမို့ မမစုမြတ်နှင်းလဲ ဘွဲ့ရခဲ့သလို ကျနော်တို့ မြို့လေးက ကမ္ဘောဇဘဏ်မှာအလုပ်ဝင်နေခဲ့ပြီ။ဒီလို ဘဲကျနော်လဲ စီပွားရေးတတိယနှစ်ကျောင်းသား ဘဝကိုရောက် ခဲ့ပြီလေ။ အငယ်ကောင်ရေ မမရဲ့ ချိုမြတဲ့သံစဉ်ကြောင့် ကျနော် ဗျာ မမ လာ မမနဲ့ဘဏ်လိုက်ပြီးဆိုင်ကယ်ယူပြန်သွား ပြီးမေမေ့ကို တရားစခန်းလိုက်ပို့ပေးနော် တဲ့ ကျနော်တို့မြို့က ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ခုမှာ နေ့တိုင်းအချိန်ပိုင်း တရားပြပေးတယ်။ ကြီးကြီးက အားရင်အားသလို သွားပြီးအား ထုတ်တတ်တယ်လေ။ ဒီနေ့လဲသွားမှာမို့ ကျနော်ကိုအကူညီတောင်းတာ ဟုတ်ကဲ့ မမ လို့ ပြောပြီး မမနောက်ကထိုင်လိုက်တော့ ရော့ ဆောင်းတဲ့ ဆိုင်ကယ်စီးဦးထုပ်ပေးလာတယ်။ မမကသိတ်စည်းစနစ်ကြီးတယ်။ယာဉ် စည်းကမ်း လမ်းစည်း ကမ်းလဲ အတိအကျ။ မမ ဆိုင်ကယ်မောင်းအထွက်မှာ ယိုင်ပြီး မမကျောပြင် လေးနဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းအိုး ထိလိုက်တော့ နွေးခနဲ့ သိမ့်ခနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။ မမရယ် မမနဲ့ဆက်စပ်သမျှဟာ ကျနော့်အတွက်တော့ ရင်ခုန်တမ်းတစရာတွေချည်းပါ။ ဟေ့ကောင် ရန်နောင် ဘယ်လိုလဲ ဝင်းကိုက အဲ့လိုဘဲ ကျနော့်ကိုတစ်ခါတလေနာမည်ရင်းခေါ် ချင် ခေါ်တတ်တယ်။

ငါ လဲစဉ်းစားနေတာ စဉ်းစားနေ သူများဦးသွားမှတော့ ငါ့လာငိုမပြနဲ့ ကျနော်နဲ့ဝင်းကို လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲမှာ အချီအချပြောနေ ကြတာက တခြားမဟုတ်ဘူး။မမစုမြတ်နှင်းကို ကျနော်ချစ်ခွင့် ပန်ဖို့ ကိစ္စ။ မမကလဲ အရွယ်ရောက်လာလို့လားမသိဘူး လှ သထက် လှလာလိုက်တာ မြင်သူတကာလည်ပြန်ကြည့်ရတယ် ကမ္ဘောဇ ဘဏ်ယူနီဖောင်းအောက်က တင်းကားနေတဲ့ တင်သား တွေကို တခါတလေ ပြေးကိုက်ချင်စိတ်ပေါက်တယ် ဟီးးး ခွေးစိတ်များ ပေါက်နေလားလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်သုံးသပ်နေရတယ်။ လမ်းထဲကအကိုကာလသားတွေက ယောက်ဖ ယောက် ဖနဲ့ စနောက်ပြီးခေါ်ကြတယ်။အများအမြင်ကလဲ မောင်နှမလိုဘဲ မြင်နေ ကြသလို နှစ်ဖက်အိမ်သားတွေကလဲ အဲ့လိုမှတ်ထားကြ တာ။ကျနော်ကသာ မမဆိုတဲ့ တော်ဝင်ပန်းကို နမ်းချင်ရှိက်ချင် နတော။ အေးပါကွာ ငါမမကိုဖွင့်ပြောပါ့မယ် အာ့ဆိုလဲမြန်မြန်လုပ် တကယ်ဆိုငါလဲဝင်ပြီးကံစမ်းမလို့ မင်းမို့လို့ ဦးစားပေးတာ။ ကျေးဇူး ကြီးလှပါတယ်။မောင်မင်းကြီးသားရယ် ဆိုတော့ တဟီးဟီးနဲ့ စောက်ခွက်ကဖြတ်ရိုက်ချင်စရာ။

အဲ့နေ့ညမှာဘဲ မြို့မှာအထူးတရားပွဲရှိတယ်။ဖေဖေမေမေ တို့နဲ့မမရဲ့မိဘတွေလဲ တရားနာသွားကြလို့ မမရဲ့ အမေက အငယ် ကောင်ရေ အိမ်မှာမင်းမမ တစ်ယောက်တည်း အဖေါ်လုပ်ပေးလိုက်အုန်းနော်တဲ့ ဟုတ် ကြီးကြီး လို့အာမဘန္တေခံလိုက်တယ်။ မမ ရဲ့အကိုကြီးနဲ့ အစ်မကြီးကအိမ်ထောင်ကျပြီး အသီးသီးအိမ် ခွဲနေကြလို့ မမတို့လဲမိသားစုသုံးယောက်ဘဲပေါ့။ ကျနော်မမအိမ် ရောက်တော့ မမကဧည့်ခန်းမှာ TVက လာတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေတယ်။ လာ အငယ်ကောင် ငါလက်ဖက်သုပ်ထား တယ် ဆိုပြီး လက်ဖက်ပန်းကန်ကိုရှေ့ထိုးပေးတယ်။ကျနော်လဲလက်ဖက်စား ရင်းTVကြည့်နေတဲ့ မမကိုဘေးတိုက်အနေအထား လေးနဲ့ငေး နေမိတယ်။လှလိုက်တာ မမရယ် နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးအောက် ကနှုတ်ခမ်းလွှာလေးက ပွင့်အာတော့မယ့် နှင်းဆီပန်း လေးလိုဘဲ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံစလေးတွေနဲ့ ပန်းချီဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ ချယ်မှုန်းထားတဲ့ ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကြည့်နေရသလို ဘဲ။ ကျနော်ငေးနေတာကို မမသိသွားတော့ ဟဲ့ ငါ့များမမြင်ဖူးတာကြနေတာဘဲ ဘာငေးနေတာလဲ ဟုတ်ဘူး မမကလှလို့ အမ လေး ခုကျွေးတဲ့ လက်ဖက်ဘဲရှိတယ် နောက်ကျွေး စရာလဲမရှိဘူးကိုယ်တော် တဲ့ တကယ် လှတာမမရဲ့ အေးပါ ကိုယ့်အစ်မကိုယ် မြှောက် မမ ရပ်ကွက်ထဲက အကိုတွေကပြောတယ်

ဘာပြောလဲ ကျနော့်ကို ယောက်ဖ တဲ့ အမ် အဲ့တော့နင်ဘာပြန်ပြောလိုက်လဲ ဘာပြောရမလဲ ပြောစရာမှမရှိဘဲ အေး ပြီးရော ဆို ပြီးTVဆက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်လဲတစ်အိမ်လုံးမမနဲ့ကျနော်နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ်ဆို တဲ့အသိကြောင့် နေ့လည်ကဝင်းကိုရဲ့ တိုက်တွန်းစကားတွေကို ပြန်သတိရတာနဲ့ မမ ကျနော့ခေါ်သံကြောင့် မမကလှည့်ကြည့်ပြီး ဘာလဲ ဟို..ဟိုလေ မမ မှာရှိ လား ဘာလဲ ဘာရှိရမှာလဲ အရင်းမရှိအဖျားမရှိ ဟိုရီးစားရှိလားလို့ ရှိစရာလားဟဲ့ တကယ်လား မမ တကယ်ပေါ့ ဘာလို့လဲ မမကလှလို့လေ လှတာနဲ့ဘာဆိုင်လဲ ဟ လှတော့ချစ်ချင်သူများတယ်လေ သူတို့ချစ်ချင်တိုင်း ငါကချစ်ရမလား မမချစ်ရမယ့် သူမတွေ့သေးဘူးလား မတွေ့ပါဘူး ခုတွေ့လိုက်တော့ ဘာ မမတစ်ယောက်နားမလည်လို့ ဇဝေဇဝါနဲ့ မျက်မှောင်ကြုံ့နေတဲ့ အခိုက်မှာဘဲ ကျနော်မမရဲ့နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီဆီပြောင်းထိုင်ရင်းမမရဲ့ညာဖက်လက်ကလေးကို ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ကျနော် မမကိုချစ်တယ် မမရယ် အို ဆိုပြီးသူ့လက်ကိုအတင်းရုန်းနေတော့ ကျနော်လဲ မမကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။မမကိုယ်သင်းနံ့လေး ကမွှေးလိုက်တာဗျာ။

အငယ်ကောင် လွှတ်နော် လွှတ် ခွေးကောင် သူဘာပြောပြောကျနော်ကတော့မလွှတ်ဘဲ ချစ်လို့ပါ မမရယ် ကျနော့်ကိုပြန်ချစ်နော် မချစ်ဘူး လွှတ်နော် အငယ်ကောင် သူကရုန်းလေ ငြင်းလေ ကျနော်ပိုပြီးစိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လေ နောက်တော့ မမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေး ကိုဖမ်းစုပ်လိုက်တယ် အင် ဆိုပြီးမမလဲတစ်ချက်ငြိမ်ကျသွားလို့ တအားတက်ပြီးအနမ်းရှည်နမ်းမယ်အလုပ် အတင်းရုန်းထွက်ပြီး ဖျန်း ဖျန်း ကျနော့်ပါးကိုနှစ်ဆင့်ဆက်ရိုက်ချလိုက်တယ် ပါးပြင်တစ်ခုလုံး စပ်ဖျင်းဖျင်း ခံစားရတာထက် ရင်ထဲမှာမဖေါ်ပြ နိုင် အောင်စို့နင့်ခံစားရတာကပိုဆိုးတယ်။ မမကဝုန်းဆိုမတ်တပ်ထရပ်ပြီး ကျနော်ကိုလက်ညှိးထိုး ပြီးတော့ နင်ခုထွက်သွား ကာ ကွယ်ပေးရမယ့်သူက စော်ကား တာ ကောင်းလား မဟုတ်ဘူး မမကိုကျနော်ချစ်တာ မကြားချင်ဘူး ခုထွက်သွားနော် ပြီးမှအဆိုးမ ဆိုနဲ့ တဲ့ ကျနော်မျက်ရည်တွေမထိန်းနိုင်အောင်ကျလာရပြီ မမထွက်သွားစေချင်ရင် ကျနော်ထွက်သွားပါ့မယ် အေး ထွက်သွား နောက်ငါ့ရှေ့ဘယ်တော့မှမလာနဲ့ ရက်စက်လိုက်တာ မမရယ်။ကျနော်အိမ်ကအထွက် မမရဲ့တံခါး ပိတ်လိုက်တဲ့ ဒုန်း ဆိုတဲ့အသံ ဟာ ကျနော့်အတွက်ကမ္ဘာပြိုသံ ရယ်ပါ မမရယ် ကျနော်နဲ့မမ အဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မတွေ့အောင်ရှောင်နေကြ တယ်။ရင်ထဲမှာမ ကောင်းလို့ ထမင်းစားနဲသလို မျက်နှာမကောင်းလို့လဲ အမေကနဖူးစမ်းလို့ သား နေမကောင်းဘူးလားတဲ့ ကောင်းပါတယ် မေမေ လို့ပြန်ပြောရပေမဲ့ ရင်ထဲကတော့ မေမေရယ် သားအသဲတွေကြွေနေပြီလို့ ငိုငြီးနေမိတယ်။

လေးငါးရက်လောက်ရှိတော့ အမေက အငယ်ကောင် နင့်နဲ့ မြတ်နှင်းရန်ဖြစ်ထားလားတဲ့ မေမေက မမအစ်မကို မြတ်သင်း လို့ခေါ်သလိုဘဲမမကိုလဲမြတ်နှင်းဘဲခေါ်တယ်။ မဟုတ်ပါဘူး လို့မလုံမလဲကျနော်ပြောတာကို ရန်မဖြစ်ဘူးသာပြောတယ် နင်တို့ ခေါ် အပြောမတွေ့ဘူးဘဲ တဲ့ အာ မေမေကလဲ သူလဲသူ့အလုပ်နဲ့ သားလဲသားကိစ္စနဲ့မဆုံဖြစ်ဘူး လို့ အကြောင်းပြလိုက်တော့ အမေလဲ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး ဟူးးး ရင်ထဲကလေပူတွေကိုထုတ်လိုက်မိတယ်။ အမေတို့သာသိရင် ကျနော်ဘဲအ ကြိမ်းခံရမှာလေ။ ကျနော်လဲအိမ်မှာနေရင် မမကိုရှောင်နေရတာ အလုပ်တစ်ခုဖြစ်နေတာနဲ့ ဦးလေးတို့ရှိတဲ့ ပြည်ကို အလည်သွား မယ်ဆိုပြီးခွင့်တောင်းလို့ အမေ့ကကျောင်းဖွင့်တော်မယ် ၁၀ ရက် လောက်ဘဲလေဆိုပြီး လွှတ်လိုက်လို့ ကျနော် ပြည်တော်ရှောင် ခန်းနေ့ဘဲ ပြည်ကိုလစ်ခဲ့တော့တယ်။

မချွေလည်း ကြွေ ချွေလဲ ကြွေ မပန်လည်းနွမ်း ပန်လည်း နွမ်း မနမ်းလဲ ပြယ် နမ်းလည်း ပြယ် မို့ နမ်းခွင့်ပေးပါလား ချစ်သူရယ်။ ။ သူရဇော် ကျနော်ပြည်ကပြန်ရောက်တဲ့နေ့. ပြည်လက်ဆောင် ကတွတ်ယိုတွေကို မမတို့အိမ်ကို သွားပေးတော့ မမကိုဧည့်ခန်းမှာ တွေ့လိုက်လို့ နောက်ပြန်လှည့်ပြီးပြန်မယ်အလုပ် အာ့ကဘာလုပျတာလဲ မမ စကားနားထောင်တဲ့အနေနဲ့ ထွက်သွားမလို့ပါ ကျ နော့်စကားဆုံးတော့ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံးမျက်စောင်းလေးတစ်ခု ကျနော်တွေ့လိုက်ရတယ် ဟွန်းးခုမှလိမ္မာချင်ယောင်ဆောင်နေ. တဲ့ ကျနော် ဝမ်းသာသွားတယ် မမအသံမှာစိတ်ဆိုးခြင်း မကျေနပ်ခြင်း တွေညှိကပ်လို့မနေမှန်းသိလိုက်ရလို့ ကျနော်လဲ စပ်ဖြီးဖြီး ပြုံးပြရင်း အာ့ကတော့ ချစ်တာကို ဆိုတော့ မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး မပြောနဲ့. တဲ့ ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ ဆိုတော့ ခု ဘာလာလုပ်လဲတဲ့ အသဲ ယားလိုက်တာနော် သိရဲ့နဲ့သက်သက်မေးနေတာကို ပြည်လက်ဆောင်လာ့တာပါ ခင်ဗျ။

အေး ထားခဲ့။ တဲ့ ကျနော်လဲဧည့်ခန်းကစားပွဲပေါ် ယိုထုပ်တွေတင်ပြီး ပြန်လိုက်ပါအုန်းမယ်ခင်ဗျ။ ဆိုတော့ မျက်နှာကိုတမင်တည် တည်လုပ်ပြီး အေးအေး ကောင်းကောင်းပြန်တဲ့ အပြန်မှာတော့ ကျနော့်အတွက်ရောင်ခြည်သန်းနေပြီမို့ ခြေနဲ့မြေကြီးထိမှထိရဲ့ လားတောင် မသိတော့ပါဘူးဗျာ။ နောက်နေ့မနက် မမအလုပ်သွားမယ်ဆိုတော့ အငယ်ကောင်ရေ.. ဗျာ မမ လာလိုက်ခဲ့အုန်း ဟုတ် အနေအထားကအရင်လို ကျနော်လဲ မမနောက်ကတက်လိုက် တယ်။ဆိုင်ကယ်ပေါ်ပြောတာဗျ။ဒါပေမဲ့ အရင်လို ဘေးစောင်းမ ဟုတ်ဘူး။ခွထိုင်တာ ပြီးခပ်တည်တည်နဲ့ မမရဲ့သေးကျဉ်တဲ့ခါး လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် အာ့ ဆိုခါးလေးတွန့်သွားပြီး ဟဲ့ ဘယ်လာကိုင်တာလဲ ယားတယ် ဆိုတော့ ဒါဆို ဒီနေရာလား ဆိုပြီးလက်ကိုအောက်ဘက်နဲနဲချ လိုက် တော့အိနေတဲ့မမတင်ပေါ်ရောက်သွားရော သေချင်နေလား ဘယ်မှမကိုင်နဲ့ မခေါ်ဘဲထားခဲ့ရမလား မထားခဲ့ပါနဲ့ မကိုင်နဲ့ဆို မကိုင်ပါဘူးဆိုပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ပစ်ပြီး ဆိုင်ကယ်နောက်စွန်းကိုကိုင်လိုက်မှ ဟွင်းး ဆိုပြီးမောင်းထွက်တော့တယ်။

ဘာပြောပြောမီးကအစိမ်းရောင်ဆိုတာသေချာပြီမို့ ရင်မှာလေ အပျော်ချောင်းလေးတစ်ခု သွင်သွင်စီးသွားလေရဲ့။ ကျောင်းဖွင့် တော့ ဆယ်တန်းမို့အရေးကြီးတယ် ဆိုပြီးအိမ် က ကျူရှင်ယူခိုင်းတယ်။ကျနော်က ယူစရာမလိုပါဘူး ကျနော် အားနည်းတဲ့ သင်္ချာ ကို မမကိုပြခိုင်းမယ်လို့။ မမကလဲ ပြပေးမယ်လို့တာဝန်ယူလိုက်တော့။ကျနော့်အ တွက်တော့ နတ်တို့ဖန်ရင် ရေကန်အသင့် ကြာ အသင့် ဘဲပေါ့။ စာပြတော့လဲ ဧည့်ခန်းကTVနဲ့ တခါတလေ ဧည့်သည်နဲ့ဆို တော့ ကျနော့်အခန်းထဲက စာကြည့်စားပွဲမှာဘဲ ပြပေး တယ်။ ငယ်ငယ်ထဲကအတူနေလာကြ ဝင်နေထွက်နေကြရယ်မို့ လူကြီး တွေကတော့ မထူးခြားဘူးပေါ့။ အကွက်ကောင်းချောင်း နေတဲ့ ကျနော်ကသာ ဘယ်လိုဗြူ ဟာခင်းရမလဲ ကြံနေတာ။တစ်ခါသေဘူးပြီမို့ မပိုင်ရင်ခြင်မရိုက် ရဲတော့ဘူးလေ။ အာ့ကြောင့် အစပိုင်းမှာ မမစာသင်တာကိုကျိုး ကျိုးနွံနွံနဲ့ တပြည့်လိမ္မာလေးလုပ်ပြနေရသေးတယ်။ ကျောင်းတက်တော့ဝင်းကိုကတောင် အငယ်ကောင် မင်းကိုမမစာပြနေတယ်ဆို တဲ့ အေးကွ ဆိုတော့ ငါလဲလာတက်မယ်လေ ဟာ လာမရှုပ်စမ်းပါနဲ့ကွာ ဆိုတော့ ငိုး မသား ငါသိသားဘဲ မင်းဂွင်ဆင်တာမဟုတ်လား ဟီးးး လို့သွားဖြီးပြလိုက်တော့ ဒဒေါင်းဇား ဟုတ်ရင်ဟုတ်ပေါ့ကွာ လို့သြဘာပေး ပါလေ ရောဗျာ။

မမ ကည၈ နာရီကနေ ၉ နာရီထိစာပြပေးတယ်။ကျနော်က အဲ့ရတဲ့အချိန်လေး မမရဲ့ ရူပါရုံကို ခံစားရတာ။ညလဲည အိမ်နေ ရင်းလဲ ဖြစ်တာမို့ မမကအဝတ်အစားကို အနွမ်းလေးတွေအဝတ် များတယ် အဲ့အနွမ်းလေးတွေက ပါးပါးအိအိမို့ မမပိုင်တဲ့ပစ္စည်း ပစ္စယ တွေကို ပိုပီပြင်စေပြန်တယ်။ တခါတလေ အောက်ခံပင်တီမဝတ်ထားတဲ့နေ့နဲ့ ပါးလွန်းတဲ့ ထမိန်ဝတ်တဲ့နေ့ဆို မမသွားလာထိုင်ထ ပြုတိုင်းတုန်ခါနေတဲ့ တင်သားတွေ တင်သားနှစ်ခုကြား အကွဲမြောင်းကြီးက ကျနော် အာခြောက်ပြီး အောက်ကကောင်ငိုရတဲ့အထိ ဘဲဗျာ။ စာပြတဲ့အခါ မမမျက်နှာလေးကိုငေးနေရတာ လောကကြီးကို မေ့မေ့ သွားတယ်။ မမလဲရိပ်မိတယ်ထင်တယ် ကျနော်ငေး နေ တဲ့အခါမျိုးဆို အငယ်ကောင် စာကိုဘဲအာရုံစိုက် တခြားစိတ်မရောက်နဲ့ ကြားလား တဲ့ အဲ့အခါကြတော့လဲ ဟုတ် ပေါ့ နောက်တော့လဲခိုးကြည့်တာဘဲ။စိတ်ထဲကလဲလက်ဖက်ကောင်း စားချင်ရင် ပလောင်တောင်တက်နှေးရမယ်။

တောင့်ထားကွ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးနေရတယ်။ ဒီနေ့ည စာကြည့်စားပွဲမှာ ထိုင်လို့ဆယ်မိနစ်လောက်ဘဲရှိအုန်းမယ်ထင်တယ်။ “မောင်နှမ နှစ် ယောက် စာလုပ်နေကြအုန်းနော်” မေမေက အပေါက်ဝကနေလှမ်းပြောတာနဲ့ “အမေတို့က ဘယ်သွားမို့လဲ” “ဟိုဘက်လမ်းက နင့်အဖေ မိတ်ဆွေဦးမောင်ကြီးလေ အဲ့ ဒါ လေဖြတ်သွားလို့တဲ့ သတင်းမေးသွားမလို့” ” ဝင်းသန်း တို့ အဖေလား အမေ”ဆိုတော့ “အေး အေး ဟုတ်တယ် ခဏသွားလိုက်အုန်းမယ်နော်”တဲ့ မမ ကလဲ “ရပါတယ် အန်တီ သမီးစာပြရင်း အဖေါ်လုပ်ပေးမယ်”တဲ့ အဖေအမေတို့ထွက်သွားပြီး မမကသင်္ချာတစ်ပုဒ်ကို ရှင်းပြတွက် ပြနေတယ်။ကျနော်ကတော့ ရှင်းပြနေတဲ့ မမရဲ့မျက်နှာလေးကို တစ်မက်တစ်မောငေးနေမိတယ်။led မီးရောင်လေးကျနေတဲ့ မမမျက်နှာလေးက ကျနော့်အတွက်တော့ နတ်ရေးတဲ့ပန်းချီလို လှ ချင်တိုင်းလှနေတော့တာဘဲ။

အထူးခြားဆုံးကတော့ မိန်းခလေးဖြစ်ပြီးနခမ်းမွှေးရေး ရေးလေးပေါက်နေတာဘဲ။မမကသချာင်္တွက်ရာက ကျနော့်ရဲ့အ ကြည့်ကို ရိပ်မိသွားတော့ ရှက်သွားပြီး “အငယ်ကောင်နော် စာပြတာမကြည့်ဘဲဘာကြည့်နေတာလဲ” တဲ့ ” မမ ကို” “ဘာ ငါ့ကိုဟုတ်လား” ” အင်း မမကတအားလှတာဘဲ” ကျနော့်စိတ်ဖောက်နေမှန်း မမသိသွားသလို တစ်အိမ်လုံးသူနဲ့ ကျနော်နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ် ဆိုတဲ့အသိကြောင့်ထင်တယ်။ “တော်ပြီဟာ နောက်နေ့မှဆက်သင်တော့မယ်”ဆိုပြီးထိုင်ခုံ ကေထတာ့ “ဟာ မမဘဲစောစောက မေမေ့ကိုအဖေါ်လုပ်ပေးမယ်ပြောပြီး တော့” ဆိုတော့ “နင်က ယောက်ျား လေးဘဲ မလိုပါဘူး” ” လိုတယ် မမရှိမှ ရမှာ” ပြောလဲပြော မမရဲ့လက်ကိုဖမ်းဆုပ် ထားလိုက်တယ်။ မမကအတင်းရုန်းရင်းနဲ့ “အငယ်ကောင်နော် လုပ်ပြန်ပြီလား”တဲ့ “ကျနော် မမကို တကယ်ချစ်တာ မချစ်ရမနေနိုင်ဘူးမမ” “သွား မသိပူး” ကျနော်သိလိုက်ပြီ မမကျနော်ကိုမငြင်းမှန်း။

အာ့နဲ့ဝမ်းသာအား ရ မမကို ဆွဲပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။ပြီး မမပါးကိုနမ်းတော့ မမ မနမ်းမိအောင်ရှောင်နေလေ ကျနော်ကပိုနမ်းချင်လေ မရမကအ တင်း လိုက်နမ်းတော့ ကျနော့်မျက်နှာကိုလက်နဲ့တွန်းထုတ်ပြီး “မဆိုးနဲ့ကွာ” တဲ့ “ဆိုးတာမှမဟုတ် မမကလဲချစ်တာကို” ” တော်တော့ တော်ကြာအန်တီတို့ပြန်လာတော့မယ်” တဲ့ “အာ့ဆို ကျနော့်ကို ချစ်တယ်လို့ပြော” “အမ်မယ် ဘာလို့ပြောရမလဲ” “ချစ်လို့ချစ် တယ် ပြောပေါ့” “လာ လာချည်သေးတော် သူ့များဘယ်သူကချစ်လို့” ” မမ နော် အသဲယားအောင် မလုပ်နဲ့” “လုပ်တော့ ဘာဖြစ်” “ဒါဖြစ်တာပေါ့”ဆိုပြီး မမရဲ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကိုအ ငမ်းမရ ငုံခဲလို့စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။မမလဲ လူးလွန့်ရုန်းကန်ရင်းက သဘောတူကြည်ဖြူတဲ့အခြေအနေကိုရောက်ပြီး နှစ်ယောက် သား အနမ်းချိုတွေနဲ့ အချစ်ကိုပုံဖော်လိုက်ကြတယ်။

အနမ်းရှည်တွေနဲ့အတူ လူပါပျော့ခွေလာတဲ့ မမက အရင် အသိဝင်ပြီး “တော်တော့ကွာ အန်တီတို့လာတော့မယ်”ဆိုပြီးကျနော့် ရင်ခွင်က ရုန်းထွက်လို့ အဝတ်အစားပြန်ပြီးသပ်ယပ်အောင်လုပ် သလိုနဲနဲပွသွားတဲ့ဆံပင်တွေကိုလည်း လက်နဲ့ဘဲပြန်သပ်ပြီးပြု ပြင်နေတာကို ကျနော်ကတော့ ကြည့်ရင်းအားမရမတင်းတိမ် ဖြစ်နေတုန်းဘဲ။ မမကတော့ မျက်စောင်းခဲဟန့်တားပြီး “နားမ ထောင်ရင်တော့ မချစ်ဘူးနော်”ဆိုတော့ “အဟီးးနားထောင်မယ် ချစ်ရမှာနော်”လို့အတည်ပြုချက် ရယူတော့ မမက ပြုံးစိစိလေးနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ ချစ်လိုက်တာ မမရယ်လို့ ရင်ထဲမှာပြောနေမိတယ်။တော်သေး တယ် မမကြောင့်မေမေတို့မမိတာ။ကျနော်တို့ ခွာပြီးခဏမှာဘဲ အဖေနဲ့အမေတို့ပြန်ရောက်လာတယ်လေ။

“အမေ ဦးမောင်ကြီးဘယ်လိုနေလဲ” “အခြေအနေကတော့စောင့်ကြည့်ရမှာပေါ့ တချို့လဲပြန်ပြီး ကောင်းလာကြတာတွေလဲရှိတာ ဘဲ” “အော် သနားစာနော်”ဆိုတော့ အမေက “ကံ တရားပေါ့ သားရယ်”တဲ့ ကျနော့်ကံကတော့ဒီညကောင်းသွားတာ အမေမသိ လိုက်ဘူး အဲ့ညကတစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ဘူး ပျော်လွန်းလို့။ မမနဲ့ကျနော် ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပေမယ့် ရုပ်ရှင်ထဲ ဝတ္ထုထဲကလို တော့ မဟုတ်ဘူး။ရုပ်ရှင်ထဲဝတ္ထုထဲကချစ်သူတွေက ပန်းခြံတွေ ကစားကွင်းတွေမှာ တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက် တွဲလို့ပြေး ကြလွှားကြ ပျော်ကြပေါ့။ ကျနော်တို့ကတော့ ညစာသင်ပြီဆိုမှ မမမျက်နှာလေးကို ငေးရ မမကကျနော့်ညာဘက်ကနေထိုင်တာမို့ မမရဲ့ဘယ်လက် ကလေးကို ကျနော့်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ထား လိုက်ရရင်ဘဲ အား လုံးကို လွှမ်းမိုးပိုင်စိုးရသလိုခံစားရတယ်။

မမက စာပြလို့ သူ့မျက်နှာဘဲငေးနေရင် “အငယ်ကောင်နော် စာကိုစိတ်ဝင်စားစမ်း”တဲ့ “မမ ကလဲချစ်သူတွေတောင်ဖြစ်နေပြီ အငယ်ကောင်တဲ့” “ဟဲ့ တစ်သက်လုံးခေါ်လာတာ ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ” “မောင် လို့ခေါ်ပေါ့ မမကလဲ” “ခေါ်နိုင်ပါဘူး” “မခေါ် ရင်လဲ ရတယ်လေ ခေါ်အောင်လုပ်ရမှာပေါ့” ဆိုတော့ မမလေ မျက်လုံးလေးကိုဝိုင်းနေတာကြောက်ပြီးတော့ ကျနော်ကလဲ စ ချင် တာနဲ့ အတည်ပေါက်နဲ့ ဖက်မယ့်ပုံလုပ်ပြနေ တော့ “ဟာ အငယ်ကောင်နော် မလုပ်နဲ့ကွာ” “မလုပ်စေချင် ခု ခေါ် မခေါ်ရင်တော့ ဟ င်းး” ” အေးပါ ခေါ်ပါ့မယ် “ “ခေါ်မယ်ဆိုခေါ်လေ မခေါ်ဘူးလား” အတင်းခြိမ်းခြောက်မှ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ” မောင်”တဲ့ နားထဲမှာကြားရတာ အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ကမ္ဘာပေါ်မျာအချို မြိန်ဆုံးသံစဉ်ကိုပြောပါဆိုရင် မမရဲ့ “မောင်”ဆိုတဲ့ ခေါ်သံလေး ပါဘဲ။

“ဗျာ ဗျာ” “ဟွန့် တော်တော်တတ်” “ချစ်တော့လဲ သူ့အလိုလိုတတ်လာတာပေါ့ မမရယ်” “ကဲ တော်ပါတော့ ပေးတာတဲ့ ပုစ္ဆာတွေ ပြီးအောင်တွက်” ” မိုင်နာ ပါ မမရယ်” ကျနော်တို့ချစ်ချင်းက စာကြည့်စားပွဲလေးပေါ်မှာ အေးအေးငြိမ့် ငြိမ့်လေးဖြတ်သန်းစီး ဆင်းနေကြတာပါ။ အေးမြတဲ့ချစ်ခြင်းတွေကို ပြောင်းလဲပစ်လိုက်တဲ့ အခြေအ နေလေးတစ်ခု ဖြစ်ထွန်းလာခဲ့တာဟာ ဖန်တီးလုပ် ယူတာတော့ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ဒါကို မမလဲ သိတယ်။ အဲ့နေ့က အဖေနဲ့အမေက ဘုရားကိုးဆူဖိတ်လို့သွားကြ တယ်။ကျနော်နဲ့ မမ နှစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာကျန်နေခဲ့တယ်။ ဒီလိုကျန်နေခဲ့တာကလဲ မကြာခဏဆိုတော့ မဆန်းပါဘူး။ ဆန်းတာကတော့ အဖေတို့ သွားပြီးမကြာခင်ဘဲ မီးပျက် သွားတယ်။အရင်ကတော့မီးပျက်ရင် အဆင်သင့်ရအောင်ဆိုပြီး မီးခြစ်နဲ့ ဖယောင်းတိုင်ကို စာကြည့် စားပွဲပေါ်ထားနေကြ။ခုတ လောမှာမီးမှန်နေတာရယ် တမြန်နေ့က စားကြည့်စားပွဲသန့်ရှင်း ရေးလုပ်တာမှာ ပြန်မထားမိတာ ကြောင့် ခုဗြုန်းဆိုမီးပျက်တော့ ဘယ်ရှာရမှန်းမသိဘူး။

မှောင်ထဲမှာ မမကလဲထအသွား ကျနော်ကလဲအထ နှစ်ဦး သားတိုးမိတိုက်မိရော “အွန့်”မမဆီကအသံနဲ့အတူ မမရဲ့ကိုယ် လုံးနွေး နွေးလေးက ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲရောက်လာတယ်။မမက ပြန်ရုန်းအထွက် ကျနော်ကလဲရမ်းသန်းအဖက်မှာ ကျနော့်လက် ကမမရဲ့ သားမြတ်ပေါ်အံကိုက်ရောက်သွားတယ်။”အို” ဆိုပြီး မမကနောက်အဆုတ် မမရဲ့တင်းနေတဲ့ တင်သားတွေက ကျ နော်ဆီးခုံမှာလာ ကပ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ကျနော်ကောင်ကဒေါသ ထွက် ပါးပြင်းထောင်ပါလေရော။ လူကြီးတွေပြောသလိုဘဲ အတွေ့ကရှောင်ရခက် တယ်ဆို တာကို ကျနော်လက်တွေ့သိလိုက်ရပြီ။မမကိုအတင်းဆွဲဖက် ထားလိုက်ပြီး မမနောက်ကနေကျနော့်အောက်ပိုင်းကို အတင်း ကပ်ထား သလို မမရဲ့လည်တိုင်ကို နမ်းရှိက်လိုက်တော့ မမရဲ့ လည်ပင်းကသွေးကြောတွေရဲ့ သွေးခုန်နှုန်းတွေကို ကျနော့် သိ နေရတယ်။ မမရဲ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲလှည့်ပြီး နခမ်းရှိရာကိုမှန်း ပြီးနမ်းစုပ်လိုက်တယ်။

မီးမှောင်တာထက် မှောင်တဲ့ အမှောင်ထဲကို မမနဲ့ကျနော် ရောက်သွားခဲ့ကြတယ်။ဘယ်လိုကနေဘယ်လို ကျနော့်ကုတင် ဆီရောက် သွားမှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး။အချစ်ပင်လယ်ကိုနှစ် ယောက်သားကူးခတ်လိုက်ကြတာ။နောက်ဆုံးခြေကုန်လက်ပမ်း ကျသွား သည်ထိပေါ့။ အသိပြန်ဝင်လာတော့ မီးလဲပြန်လာနေပြီ ကျနော့်ရဲ့ကု တင်ပေါ်မှာ ဟိုဘက်ကိုတစောင်းလေးအိပ်နေတဲ့ မမ။ ဆံကေ သာဖရိုဖရဲနဲ့ ဝတ်လဲတော်တွေလျော့လျော့ရဲရဲနဲ့ မမ။ ကျနော်က မမနောက်ကဖက်ပြီး ကျနော့်ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ပုလဲခ တဲ့ မမကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲနင့်သွားတယ်။ “မမ ရယ် မငိုပါနဲ့ မောင် မမကိုချစ်လွန်းလို့ပါ” မမကခေါင်းသာခါပြနေ တာမို့ “မမ မကျေနပ်ရင် မောင့်ကိုကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ” “မောင်ကျေကျေနပ်နပ်ခံပါမယ်”ဆိုတော့မမက ကျနော့်ပါးစပ် ကို လက်နဲ့လှမ်းပိတ်ပြီး “မောင် နဲ့ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး”တဲ့ “ဟင် အာ့ဆို မမကဘာလို့ငိုတာလဲ” “သိပူး မျက်ရည်ကအလိုလိုကျလာတာ မောင်ရဲ့”တဲ့ ဘာမှနားမလည်တဲ့ ကျနော် “အော်”လို့ဘဲပြောနိုင်ပါတော့တယ်

မမ နဲ့ ကျနော်အဲ့နေ့က အချစ်သစ်သီးစားမိပြီးတဲ့ နောက် လစ်ရင်လစ်သလို အချစ်တွေနယ်ချဲ့ပြီး အချစ်အင်ပါယာ လဲ တ ဖြေးဖြေးတိုးလာခဲ့ပြီ။ခုဆိုရင် မမနဲ့ကျနော် တကယ့်လင်မ ယားလို အရှက်တွေလဲကုန်ခဲ့ပြီ။ ဒီနေ့လဲ အဖေအမေနဲ့ မမရဲ့မိဘများပါ အထူးတရားပွဲသွားလို့ နှစ်ယောက်သားလွတ်လပ်စွာ ချစ်ဗြူဟာခင်းဖို့ ကျနော့်အခန်း ထဲရောက်နေကြပြီ။ “မောင် မီးပိတ်ထား ကွာ”“မမ ကလဲရှက်နေပြန်ပြီ” “ရှက်တာပေါ့ မိန်းခလေးဘဲ မောင်မသိဘူးလား” “သိပါ့ဗျာ ပထမဆုံးမောင့်ညီလေးကိုတွေ့ ပြီးဖျား တောင်မှဖျား တာလေ ဟီးးး “ ဆိုတော့ “ဟုတ်ပါ့ ရှက်လဲမရှက်ဘူး ပြီးတောင်နေလိုက်သေးတယ်” “ဟီးးတောင်မှာပေါ့ အပေါ်က ကြည့်တော့ မမ ရဲ့နို့ကတစ်ဝက် လောက်မြင်နေရတာကိုး” “ဟယ် နှာဘူးလေး အဲ့ထဲကပြစ်မှားနေတာပေါ့လေ” “ဟဲဟဲ အဲ့ဒါ ကြောင့် မမကိုညီလေးပြပြီးမြူဆွယ်လိုက်တာ” တကယ်ကမတော်တဆပုဆိုးကျွတ်တာပါ။နဲနဲရှီုးလိုက်တာ။

“တော်ပါ မြူလို့ရမလား” “ရမရတော့မသိဘူး ခုကြိုက်နေတာတော့ဟုတ်တယ်ဟုတ်” “မကြိုက်ပါဘူးနော်”လို့ မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီးပြောနေတဲ့ မမကိုပုဆိုးချွတ်လို့ ပေါ်လာတဲ့ ကျနော်ညီလေးဆီကိုအတင်း တေ့ပေးလိုက်တော့ မမကလဲအလိုက်တသိနဲ့ မမ ရဲ့လှပလွန်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာကို ဖွင့်ဟလို့ ငုံခဲပေးလိုက်တော့ နွေးထွေးတဲ့ခံတွင်း အတွေ့ လှုပ်ရှားမွေ့ရမ်းလာတဲ့ လျှာကြောင့် ခံစားမှုဒီဂရီတွေအ မြင့်ဆုံးရောက်လို့ မမပါးစပ်ထဲ ဝင်သထက်ဝင်ရောက် ကော့ပြီး ညီလေးကိုသွင်းလိုက်သလို ပါးစပ်ကလဲ “ကျေးဇူးပါ မမရယ်” လို့ မမရဲ့ပါးစပ်ထဲ ကျနော့်ညီလေး အဝင်အထွက်ကိုမြင်ရတာ တ ကယ်ဖီးလာတယ်ဗျာ။မမ ရဲ့ကျွမ်းကျင် လာတဲ့ အစုပ်အနှုတ်တွေ ကြောင့် ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတာနဲ့ “တော်ပြီ မမ ခုကျနော့်အလှည့်”ဆိုပြီး မမကိုတွန်းလှဲပြီးထမိန် ကိုဆွဲ ချွတ်လိုက်ရင်ဘဲ အမွှေးပါးလေးတွေနဲ့ တန်ဆာဆင်ထား တဲ့ မမညီမလေးက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ လေးနဲ့ အရေလေးတွေစို့ လို့ ကျ နော် မမပေါင်ကိုဆွဲကားလို့ ညီမလေးကိုဖြဲကြည့်တော့ အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေနဲ့ကော်ရည်လူးနေသလိုအစေးကပ်နေ တဲ့အရေ လေးတွေကိုတွေ့ပြီး သေချာကြည့်နေမိတယ်။

“ဟိတ် ဘာလုပ်နေတာလဲ မကြည့်နဲ့ကွာ ရှက်တယ်”တဲ့ “ရှက်စရာမှ မဟုတ်တာ မမကလဲ ချစ်စရာကြီး” မမကသူ့ညီမလေးကို လက်နဲ့လာဖုံးနေလို့ သူ့လက်ကိုဆွဲဖယ် ပြီး လျှာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေပင့်ပြီး အစိရောက်သည်ထိ ယက်ပစ်လိုက်တော့ ” အို”ဆိုပြီးမမဖင်ကြီးကော့တက်လာတယ်။ကျနော်လဲအစိကို ဆွဲစုပ်လိုက် နခမ်းသားတဝှိက်ကိုလျှာနဲ့ပတ်ရစ်လိုက် အသာဖြဲ ပြီး လျှာတဆုံးအထဲထည့်မွှေလိုက် မျိုးစုံဖျော်ဖြေမှုပေးသလို မမ လဲ ကျနော့်ဖျော်ဖြေမှုကိုဖင်ကြီးကော့လို့ ဝှိက်လို့ လူးလို့ လွန့်လို့ တ ခါတလေ ကျနော့်ခေါင်းကိုစုံကိုင်ပြီး သူ့ညီမလေးနဲ့ပွတ်လို့တ ဖုံ မျိုးစုံအောင်ကာမ အရသာကို ခံစားနေသလို တဟင်းးဟင်းး နဲ့ ငှက်ဖျားတက်နေတယ်။ နောက်တော့ ခေါင်းဘယ်ညာရမ်းပြီး “အား အားး မရတော့ဘူးမောင် မရတော့ဘူး တော်ပြီ တော်ပြီ ” ဆို ပြီးအလံဖြူတင်တော့မှ ကျနော်လဲ မမကျေနပ်အောင် ညီလေးကိုသွင်း တစ်ချက်ချင်း အားပါပါဆောင့်လိုးတော့ “အင့်” ခနဲ့ “ဟင့်”ခနဲ့ အသံလေးပေး ပြီး လီးအရသာကောင်းကောင်းခံစားနေတော့တယ်။

ခုဆိုကျနော်ရော မမပါ လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံရလာပြီမို့ အရင် လို ဂမူးရှူးထိုးမဟုတ်တော့ဘဲ ဖြေးတစ်ခါမြန်တစ်လှဲ့ ကြမ်းတစ် ခါနုတစ်လှည့် တစ်ဝကြီးခံစားတတ်နေပြီ။ ကျနော်ညောင်းတော့ မမကတစ်ခါ အပေါ်ကနေပြန်ပြီး တာဝန် တစ်လှည့်ထမ်းပြီး ချစ် ခရီးပန်းတိုင်ကို ညီညီညာညာလှမ်းနေကြ ပြန်တာပေါ့။ မမလို တော်ဝင်ပန်းကို နမ်းလဲနမ်းချင်သလို နမ်းလဲနမ်းရ ပြီမို့ ကျေနပ်နေ မိပါတော့တယ်။။ပြီးပါပြီ